jak się żyje na wsi

Jak się nam żyje na wsi?

Pytasz nas, jak dajemy sobie radę? Jak nam się żyje na wsi? Powiem krótko sielsko i okrutnie czasem, w strachu i spokoju, w nadziei i beznadziei. Chcesz wiedzieć więcej? Czytaj dalej.

Sielsko

Tak jest, gdy świeci słońce, gdy mamy chwilę wytchnienia, jest ciepło, nie trzeba myśleć o paleniu w piecu, spędzamy cały dzień z psami na podwórku, majsterkując, ogarniając ogród. Tak było do niedawna jeszcze, dziś mamy remont, który mocno ingeruje w naszą strefę komfortu.

jak się żyje na wsi

 

Okrutnie

Tak jest, gdy pada deszcz, wieje, trzeba iść do pieca, zastanawiamy się, czy nam zerwie dach i wszystko pójdzie na marne. Tak jest, gdy słyszę muczenie krowy, która prawdopodobnie za chwilę zostanie zabita na mięso. Gdy rozmawiam z kolejnym fachowcem, a on udowadnia mi, że wie lepiej, albo przytakując, wyciąga kolejną kasę za robociznę.

jak się żyje na wsi

I wtedy czuję, jak lata spędzone w korporacji, zaciskania zębów, spieniężone całkiem nieźle, rozdmuchują się na wietrze, wymieniamy uśmiechy, ja zostaję bez pieniędzy i pewności, że cokolwiek jest tutaj dobrze.

W strachu

Gdy przychodzi do nas robotnik i proponuje usługę, ja mu odmawiam, a potem widzę go z bandą koleżków najebanych alkoholem, bo inaczej tego nie da się ująć. I widzisz ich spojrzenia, wracają, by dojrzeć, czy któraś z nas to na pewno dziewczyna, a może chłopak jednak? Przechadzają się obok płotu,  jednak zatrzymują się na chwilę i coś knują.

Innego dnia przychodzi elektryk, niby w porządku, starszy koleś, ale następnego dnia wraca z lekko chwiejnym kolegą, przypominającym Quasimodo, który na koniec usługi pyta, czy jego kolega chce pocałować mnie na do widzenia. Wtedy przypominam sobie, że przecież nie uciekłyśmy od problemów tego kraju, że nie do końca jesteśmy takie bezpieczne, że mentalność ludzi ze wsi jest trochę bardziej szorstka, 3 razy zamykam drzwi i śpię nerwowo do następnego dnia, kiedy przychodzi…

Spokój

To dzień, w którym budzę się rano i zachwyca mnie cisza, dzień, w którym mogę wziąć książkę do ręki i czytać, pisać na blogu, strugać łyżkę. Dzień, w którym niczym się nie martwię, odpoczywam, a wieczorem spoglądam na piękne niebo pełne gwiazd. W tym dniu nie żałuję niczego.

jak się żyje na wsi

jak się żyje na wsi

W nadziei

Ten dzień zdarzył się dwa razy, gdy ujrzałam raźniej ten dom i pomyślałam, zrobimy tu pięknie, damy radę, a drugi raz, gdy przyszedł inżynier budowlany zafascynowany starymi, niemieckimi domami, przez chwilę udzielił nam się jego entuzjazm. Choć trochę oszukuję, czasem, gdy uda się jedna rzecz, łapię małą nadzieję, że jednak uda się więcej, tylko w odpowiednim czasie.

jak się żyje na wsi

W beznadziei

To najgorszy czas, słyszymy tylko kucie betonu, wiertła, szczekające, zdenerwowane psy, które potem żrą się do krwi. My łapiemy stres, im się udziela. Nie można się na niczym skupić, trzeba podejmować same wiążące decyzje i kalkulować. To jak życie w ciągłym stresie, w oczekiwaniu na cios, ale nie wiadomo, z której strony. W takich dniach schowałabym się pod kocyk i przespała te dni aż miną. Gdybym mogła spokojnie spać.

Tak w skrócie, nasze życie w mojej opinii ostatnio jest jak obrus w filmie Kawa i papierosy. Czarno-białe. Czasem zachlapane kawą, czasem świeże i pachnące, czasem z ciekawymi rozmowami, czasem z pustką i ciszą, ale chyba dobre w skali 1 na 10, daję 7, w Gdańsku dałabym 5. Trzymajcie kciuki, albo i nie.

Ps. Kiedyś napiszę poradnik, Na co zwracać uwagę, kupując stary dom 

Written by

Agnieszka

271 Posts

W wolnych chwilach rozmyślam jak zmienić świat na lepszy, poszukując magii człowieczeństwa. Uwielbiam czytać książki i prowadzić działania na rzecz zwierząt. Nie potrafię zupełnie pisać o sobie, wolę o innych.
View all posts

Dodaj komentarz

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.