To pierwsza książka poruszająca temat weganizmu, po jaką sięgnęłam świadomie. Wiele z nich leżało i czekało na swoją kolej. Bałam się, bo wiedziałam, że w każdej z nich znajdę fakty dotyczące hodowli przemysłowej. A to równało się z nieprzespanymi nocami.
Sięgając po książkę Karen Duve nie wiedziałam, jak bardzo wpłynie ona na moje życie. Jak bardzo wpłynie ona na życie innych.
Autorka tej książki postanawia przeprowadzić eksperyment polegający na testowaniu różnych diet na własnym organizmie. Zaczyna od diety ekologicznej, poprzez wegetariańską, wegańską i kończy na frutarianizmie. Jednak jej eksperymentowanie nie ogranicza się do zmiany diety i spożywaniu danych produktów. Gdy wchodzi w dany temat, przeprowadza badania, czyta wszystkie dostępne informacje związane z daną dietą, pozbywa się rzeczy, które dana ideologia wyklucza. Dochodzi nawet do nielegalnych akcji związanych z uwalnianiem zwierząt z klatek, wszystko pod osłoną nocy, w zorganizowanej grupie.
Książka ta, to nie tylko suche relacje na temat danej diety, to świadome przemyślenia, których wielu z nas się wstydzi. To jednocześnie obraz zwykłego, prostego życia każdego z nas, problemów i zachcianek, które często nie idą w parze z naszymi ideologiami.
Jeść przyzwoicie, to przede wszystkim obraz namalowany przez amatora, który staje się dziełem sztuki. Karen Duve podchodzi do tematu bardzo profesjonalnie. Z osoby średnio zaangażowanej staje się działającą aktywistką, by na koniec nas wszystkich zaskoczyć. I tu wam więcej nie napiszę, bo zakończenie tej książki było dla mnie szokujące.
Jeżeli chcecie przeczytać opinię zupełnie niezależnej osoby na temat danej diety, to książka dla Ciebie. Jeżeli nie wiesz, co złego jest w piciu mleka i jedzeniu sera, to także książka dla Ciebie. Jeżeli nie rozróżniasz diet, ideologi, dziwnych ludzkich zachcianek z tym związanych, to przede wszystkim zacznij od tej książki. Czyta się ją gładko, wciąga jak dobry film, uczy i uświadamia.
Data premiery: 19 czerwca 2013
Możecie ją kupić tu.
[…] środka na myśl o topionym serze, tostach, pizzy, serze pleśniowym, jak mogłam bez nich żyć? Jedna książka, jeden akapit i nigdy więcej nie chciałam zjeść nabiału. Tak wszedł z buta do naszego domu […]