Przy kawie lub herbacie. #3

Czasem  tak bywa, że wkładamy w życie wszystko, wypruwamy się z resztek sił, a nikt tego nie zauważa. Czy to istotne? Czy każdy z nas potrzebuje pochwał lub uwagi? Wydaje mi się, że czasem każdemu się przydaje, by zmotywować się do dalszego działania, by nabrać sił do lotu.

Czujesz się niedoceniany? Chyba znam powód. 

To jeden z wielu wpisów króliczka doświadczalnego o sprawach prostych, a jednocześnie tak ciężkich do pojęcia. Bardzo lubię czytać teksty Joanny, szczególnie te, które dotyczą „mnie”. Myślę, że na jej blogu każdy znajdzie coś dla siebie, bo każdego w życiu coś boli, nawet jak wydaje mu się, że nie. Joanna pisze dojrzale i świadomie, to naprawdę godny polecenia blog. Sprawdźcie sami tu: Czasami czuję się tam jak u psychologa:)

Rzuć wszystko i pracuj z każdego miejsca na świecie, czyli: Zostań cyfrowym nomadą.

Wiele razy w życiu się zastanawiałam, jaka jest moja praca marzeń, tym sposobem 10 lat pracuję w jednym zawodzie. Jak się kiedyś dowiem to, wam powiem. Od zawsze zazdrościłam ludziom pracy z domu lub dowolnego miejsca na świecie. Zarabianie poprzez pisanie brzmi jak bajka, prawie jak z filmów amerykańskich, nie wiem tylko dlaczego pojawia mi się w głowie film Misery. Może dlatego, że jest świetny, a nie każdy amerykański pisarz kończy bajkowo. Wracając na tor, historia pewnej dziewczyny, która postawiła na jedną kartę. Bardzo ciekawa, bardzo motywująca Justyna Fabijańczyk- Zobaczcie sami tu i tu.

Ikea daje nam klapsa.

Ikea zazwyczaj odpowiada na zapotrzebowanie konsumentów, ale nie tylko. Ikea uświadamia swoich klientów, wychowuje i uczy. Pamiętam świetny spot z kotami w roli głównej. Dziś odpowiedź na życie codzienne wielu z nas. Ja też robię zdjęcia jedzenia, to jest obrzydliwe. Grunt by, nie zapomnieć o dobrych manierach. Pamiętać by, cieszyć się i rozkoszować takimi prostymi rzeczami jak spożywanie posiłku wśród znajomych czy rodziny. Uważam, że fotografowanie jedzenia powinno być dozwolone tylko blogerom i tylko z tej kategorii:)

Pokemon Go- myślałam, że nie dotknę tego tematu. Znalazłam jednak coś co mnie rozbawiło.

Nie wiem dlaczego? Nie ogarniam zupełnie pokemonów, to nie była nigdy moja bajka, nie to pokolenie. Pani Krysia 3 lata młodsza zna ich wszystkie nazwy. Nie żałuję, że nie znam ale w dobie ostatnich wydarzeń, polowań na pokemony i wszelkich wypadków z tym związanych, nastąpiło odwrócenie sytuacji czyli zemsta pokemonów. Zobaczcie sami.

Podobno jest to kampania reklamująca miasto Basel w Szwajcarii.

Z cyklu Zero Waste.

Wspaniały produkt, właściwie pomysł na niego. Kompostowanie w domu już niedługo możliwe.

O tym wspaniałym pomyśle, więcej do poczytania tu.

Z życia.

Ptak, który zamieszkał z nami powoli rośnie. Ptasia Sanitariuszka to wspaniała pomoc. Wesprzyjcie ją jak możecie. Mało kiedy pojawia się ktoś wykwalifikowany w ptakach. Weterynarze zazwyczaj chcą je usypiać albo wypuszczać gdzie popadnie. Przed tymi ptakami przecież całe życie czasem. One czują ból, strach, niepewność. Mało kto Ci powie jak karmić małego wróbla, jak gołębia a jak jerzyka. Mnie w tym wszystkim pomogła właśnie Ptasia Sanitariuszka. Dzięki!

Tydzień napięty był, nerwowy. Ptak to zupełna nowość, ptak owadożerny tym bardziej, nie nakarmisz go słonecznikiem. W tym tygodniu mój weganizm poszedł w odstawkę, nie, nie jadłam mięsa. Musiałyśmy kupić biały ser dla ptaka, miałam do wyboru jeszcze larwy, którym powinnam odciąć głowy, a potem nimi go nakarmić. Wybrałam ser. Możecie mnie zlinczować ale jeżeli chodzi o takie sytuacje, to nie umiem się odnaleźć. Nie powiem, że to złe ani dobre. Czasami trzeba wybrać mniejsze zło. Mimo, iż uratowałyśmy prawdopodobnie jedno życie, inne zostało zmarnowane, nie dosłownie, ale zostało. Pani Krysia codziennie karmi ptaka, w nocy, rano, w południe. Dbamy o niego jak o członka rodziny, ale marzymy, by już odleciał do Afryki i był wolny. Poniżej jego pierwszy dzień u nas, zanim dostał swoje ulubione pudełko.

Przede mną urlop, na szczęście. Nie martwcie się, na pewno coś jeszcze napiszę. Tymczasem..